Gica

Türkiye’ye sakin ve bol kazançlı bir kariyer sonu için değil, Barcelona’da sekteye uğrayan gösterisini yeniden vizyona koymak için gelmişti Hagi. Galatasaray onunla birlikte büyüdü, o Galatasaray’la birlikte daha da büyüdü. Vanspor’a karşı yaptığı açılıştan Ali Sami Yen’de Trabzonspor maçındaki vedasına kadar onun Türkiye’de olduğu hiçbir futbol günü, ne daha öncekilere ne de daha sonrakilere hiç benzemedi.

Onu çıplak gözle, güzel memleketime ‘38 numara’ kramponlarıyla ayak bastığı Dardanelspor-Galatasaray maçında izlemiştim ilk kez. Yanlış anımsamıyorsam Türkiye’deki ikinci senesiydi, 97-98 sezonuydu… Sonrasında Ali Sami Yen’de pek çok kez izleme şansım oldu ustayı. Şanslıydım, onu dünya gözüyle izleyen herkes gibi/herkes kadar şanslıydım. Bir vakit bu ülkeden Romanya’nın son prensi geçmişti, veda dansını bu topraklarda yapması Türkiye’nin ve Türkiyelilerin bir şansıydı; ben de devasa bir futbol topunun etrafına çizilen o tarihin yanı başındaydım, şanslıydım…

Saygıyla…