'Bir başka' takım… Roy Evans'ın deyişiyle 'onu bir tarafa koyarsan şarapsız ve sıkıcı bir ziyafetten ibaret olacak' Avrupa futboluna sanki hep biraz mesafeli duran, kendisine biçilen yeni rolleri zaman zaman mecburen kabul eden ancak eski giysilerini asla çıkarmayan bir takım. Premier League'de en son 20 sene evvel şampiyon olmuş, son dönem başarıları Manchester United'ın, Arsenal'in, hatta ve hatta Rus şirketi Chelsea'nin fersah fersah gerisinde kalmış ve tüm bunlara rağmen hala dünyada en çok taraftara sahip, Anfield Road'daki her maçında tezahüratlarla değil bildiğimiz 'aşk şarkıları'yla karşılanan ve sonuç ne olursa olsun aynı şarkılarla uğurlanan bir takım…
'Bir başka' takım… Bir an için her şeyi, bütün bir 'kırmızı' tarihini, tribünlerinin büyük bölümünü oluşturan Mersey'in liman işçilerini, bir takım lakabından çok on milyonlarla ifade edilebilecek bir topluluğun armasına dönüşen 'Reds'i bir tarafa bıraksak bile; ancak "endüstriyel futbol" denen canavarın henüz dişlerini göstermeye başlamadığı dönemlerin futbol kahramanlarına benzetebileceğimiz, Liverpool'daki ücretinin birkaç katına varan teklifleri defalarca kez reddetmiş kaptanının önderliğiyle dahi, salt Gerrard'ın varlığıyla dahi bu sözü fazlasıyla hak eden bir takım; bambaşka bir takım…
Bu 'başka takım' arkasındaki dev kalabalıkla birlikte her daim yürümeye devam ediyor. 'Reds'in yürüyüşü sıradan bir kupa veya şampiyonluk yürüyüşü olsaydı eğer, Manu'nun yine şampiyon olmuş olması, şımarık Ronaldo'nun 'ben dünyanın en iyisiyim' diye bir süre daha böbürlenmeye devam edecek olması gibi 'mağlubiyetler' Liverpool taraftarlarını rahatsız edebilirdi, ama etmiyor. Zira Luis Garcia'nın bir Chelsea eleştirisinden uyarlarsak, "Kulüpler taraftarlarına dünyanın en iyi takımını ve müthiş kariyerli teknik direktörlerini hediye edebilirler, ama hiçbir para miktarı böyle bir taraftar topluluğunu satın alamaz."
Kulüpler taraftarlarına başarının bir sevgi birimi olmadığını öğretemezler. Liverpool; takımını şampiyonlukları kadar değil, 'Liverpool' kadar çok seven taraftarlarıyla birlikte yürümeye devam ediyor.
'Bir başka' takım… Bir an için her şeyi, bütün bir 'kırmızı' tarihini, tribünlerinin büyük bölümünü oluşturan Mersey'in liman işçilerini, bir takım lakabından çok on milyonlarla ifade edilebilecek bir topluluğun armasına dönüşen 'Reds'i bir tarafa bıraksak bile; ancak "endüstriyel futbol" denen canavarın henüz dişlerini göstermeye başlamadığı dönemlerin futbol kahramanlarına benzetebileceğimiz, Liverpool'daki ücretinin birkaç katına varan teklifleri defalarca kez reddetmiş kaptanının önderliğiyle dahi, salt Gerrard'ın varlığıyla dahi bu sözü fazlasıyla hak eden bir takım; bambaşka bir takım…Bu 'başka takım' arkasındaki dev kalabalıkla birlikte her daim yürümeye devam ediyor. 'Reds'in yürüyüşü sıradan bir kupa veya şampiyonluk yürüyüşü olsaydı eğer, Manu'nun yine şampiyon olmuş olması, şımarık Ronaldo'nun 'ben dünyanın en iyisiyim' diye bir süre daha böbürlenmeye devam edecek olması gibi 'mağlubiyetler' Liverpool taraftarlarını rahatsız edebilirdi, ama etmiyor. Zira Luis Garcia'nın bir Chelsea eleştirisinden uyarlarsak, "Kulüpler taraftarlarına dünyanın en iyi takımını ve müthiş kariyerli teknik direktörlerini hediye edebilirler, ama hiçbir para miktarı böyle bir taraftar topluluğunu satın alamaz."
Kulüpler taraftarlarına başarının bir sevgi birimi olmadığını öğretemezler. Liverpool; takımını şampiyonlukları kadar değil, 'Liverpool' kadar çok seven taraftarlarıyla birlikte yürümeye devam ediyor.
Yorumlar
Yorum Gönder